Margolari eta eskultore gipuzkoarra, 1899an Irunen jaioa. Hiri berean hil zen 1999an.
Jose Salis margolari eta margolariaren alaba zen, baina Madrilgo kontserbatorioan ikasi zuen piano karrera, eta txikitatik izan zuen pinturarako eta eskulturarako zaletasuna. Diziplina horretan hasi zen lanean. Donostiako artista berrien lehiaketan bere lehen saria irabazi zuen.
Gerra garaian Frantzian bizi izan zen, hau bukatzean Irunera itzuliz, Granadan denboraldi bat pasatuz. Bere jarduera artistikoa esmaltera zabalduko da, azken urteetan bere lana zentratuko duena eta bere lorpen artistikorik handienak emango dituena. Bere eskulturen artean aipagarriak dira Amona, Fauno, San Telmoren Burua, etab. Champlevéren teknikazko esmalteak eszena bibliko batzuekin nabarmentzen dira: Urkatua, Aingeru Sarraskitzailea, Akelarreren Egunsentia, eta Zugarramurdiko triptikoa.
"Luis de Uranzu" Luis Rodriguez Gal idazle irundarrarekin ezkonduta zegoen.
Luis Lázaro Uriarteren iritzia 1974an:
"Dolores Salísek, mende hasierako eragin italiarrez eta frantsesez gutxi gorabehera blaitutako bere eskultura meritoriotik, bere dohain artistikoentzako sormen-balbula bat aurkitu du esmaltean. Esmalte teknikoki gaitzesgarriak, gai ugari eta askotarikoak, piktorikoak eta generoa informatu ohi duten zorroztasun monotono eta artisau horiek gabeak. Konposizio esmaltatuak, primitiboen, Erdi Aroko tapizerien edo Trecentoko muralisten irudi xarmangarriak ematen dizkigutenak, gaur egungo estiloen kromatismo distiratsuak (hain nekez esmaltatzekoak) alde batera utzi gabe. Horrek guztiak berezko eta jatorrizko adierazpen-unibertsoa osatzen du, eta, bere adierazkortasunagatik eta originaltasunagatik, zabaldu eta gainditu egiten ditu gaizki deitutako genero txiki baten aukerak eta mugak. Eta, Dolores Salísek sonata jarrita, handikotzat jotzea merezi du".
2002an Exilioak (1936-45) liburua argitaratu zuen, gerrako eta gerraosteko bere esperientzian oinarrituta. 2010eko uztailetik Irungo kale batek Dolores Salís izena du