Euskal jatorriko pintore, karikaturagile, marrazkilari eta kazetaria. Madrilen jaio zen 1892ko ekainaren 29an, eta hiri berean hil zen 1976an.
Zuzenbidea ikasi zuen, ikasketak marrazketarekin tartekatuz. 1912an, El Impartzialek egindako lehiaketa bateko sari bat lortu zuen, eta, urtebete geroago, beste bat, Madrilgo Zirkulu Kontserbadoreak antolatutako lehiaketan. 25 urterekin zuzenbideko lizentziatura amaitu zuen, eta Bilbon egin zituen erakusketak. 1917an, Liburutegi Nazionaleko Arte Ederren saileko bitarteko artxibozain-kargua hartu zuen, eta, horri esker, klasikoen azterketa adimendunak egin ahal izan zituen. Umorezko marrazkien erakusketa eta lehiaketa ugaritan parte hartzen du, hala nola, Madrilgo Arte Ederren Zirkuluan, Bartzelonako "Segón Saló d'Humoristes" (1916), Reuseko "Saló d'Humoristes" eta Bilbo, Donostia, Paris, Lisboa, New York eta beste hainbat arte-ekitalditan. Donostian, Legarde arkitekto donostiarraren estudioan jarri zuen erakusketa. 27 urterekin, Donostiako hiriburura joan zen bizitzera, eta, bertan, bere zaletasunek euskal bizitzaren hainbat alderdi interpretatzera eraman zuten. Bere ezaugarri nagusia lerroen arintasuna da, askotan originaltasun handiko airetiko perspektiba batetik hartutako eszenetan, groteskotasun orotatik libre eta ikuspegi umoretsu dotore batekin. Publizitate-kartelak egiteak ere atentzioa eman du, eta gai horri eskaini dio La publicidad artística para todos liburua. Aldizkari, egunkari eta bestelako argitalpenetan kolaboratzen du, hala nola La Esfera, Blanco y Negro, Caras y Caretas (Buenos Aires), La voz de Guipúzcoa (Donostia), Excelsior (Bilbo), Advertising Diplays (Londres), La Nación (Buenos Aires), etab. Buenos Airesko azken egunkari honetan ematen ditu ezagutzera bere "Apuntes vascos", amerikar euskal koloniaren estimua dutenak. Antequera Azpiriren ekoizpen ezagunenak, bestalde, jabetza partikularrekoak dira gehienbat. Dantza bat lau bidetan, pilota-partida bat, traineru-estropadak, euskal erromeria, errebote-partida bat, Artzain Onaren ezkontza bat eta abar.
Ipuinen ilustrazioa da bere beste alderdi bereizgarrietako bat. Nabarmentzekoak dira La historia de Narizotas (sudurraundi), Lazarillo de Tormes, Rinconete y Cortadillo, La larva y el águila, etab., xarmaz eta maitasunez beteak haurrentzat, zeinei Dibujarás y pintarás irakaskuntza-metodoa eskaintzen baitie. Donostian bizi eta gero, Madrilera joan zen, eta Ponbo kafetegiko ohiko euskal tertuliakideetako bat izan zen bertan.
Maya Aguirianoren arabera ("El cartelismo vasco de preguerra", Ohikoa, 1. zk., 1979):
"Publizitate-diseinuaren arloan funtsezko figura da, baita EAEtik kanpo ere. Horrez gain, karikaturagile eta marrazkilari gisa kolaboratu zuen Buenos Airesko ABC eta La Razón egunkarietan eta Blanco y Negro aldizkarian.
Kolore biziak eta hainbat eszena planoaren gainean jartzea, batzuetan txiki-txikiak eta urrunean, baliabide ohikotzat har daitezke bere karteletan, eta beti atsegin izaten dute beren freskotasuna. Hori da "Saski-Naski, Teatro Vasco"-rentzat egindako lanaren kasua. Saski-Naski (otarre nahasia) garai hartako antzerki mota oso gustukoa zen -berpizte garaia eta itzuliko garen tradizio eta usadioak berreskuratzeko ahaleginekoa-, neska batek bere saskitxotik ateratzen zituen motiboak eszenaratzean zetzana. Ideia horren gainean, kartelak neska alai bat aurkezten du, eta bere atzean dauden antzerki eszena ezberdinak aztertzera gonbidatzen gaitu. Hori, gorri, urdin eta berde konbinatuek festa kutsua ematen diote kartelari".