Literatoak

Zurutuza Sunsundegi, Imanol

Escritor en euskera y traductor, nacido en Usurbil (Gipuzkoa) el año 1961.

Desde el año 1986 se dedica a la traducción, principalmente de textos relacionados con la Administración. En 1983 quedó en primer lugar en el certamen de cuentos Ereintza, de Errenteria (Gipuzkoa), en la categoría de menores de 25 años, por el trabajo Buhamearen istorioa, tabernan. La obra fue editada mucho más tarde en la recopilación Errenteria Hiria ipuin lehiaketa, 1983-2000 (Edit. Erein, 2001). El año 1988 ganó el premio Irun Hiria de cuentos, por la obra Haizeak iparlaino beltzak dakartzanean (Edit. Kutxa, 1989). Ha publicado un libro de cuentos: Behin bitan (Edit. Elkar, 1985). También ha traducido al euskera y publicado, en 1996, la obra de Marguerite Yourcenar Ekialdeko kontakizunak.

En el año 2002 publicó un libro largo de narrativa: Errautsera arteko sugarra (Edit. Elkar). Lo escribió tras enviudar y el protagonista era "el viudo", alter-ego del propio Zurutuza. El libro narraba la última época de la vida de su esposa, Mirari Igartua, muerta poco tiempo antes debido a un cáncer en el cerebro. La narración intercalaba reflexiones de otros autores sobre la vida y la muerte, autores como Séneca, Chateaubriand, Axular, Pablo Neruda, Ernesto Sábato y José Hierro. El título de la obra estaba tomado de un poema de este último. El libro resultaba sobrecogedor por la intensidad del dolor que subyace en la escritura.

Errautsera arteko su garra

Hipersentibera aurkitu zuen Sedó doktoreak. Ez zen normala. Badaezpada ere, neurologoarengana bidaliko zuen, Ibáñez doktorearen gana. -Ezer okerragoren aukera baztertzeko -esan zion, lasaitu nahian. Ibáñez doktoreak, ordea, ez zuen zalantzarik izan, erresonantzia magnetikoak aztertu orduko. -Tumore bat ageri da -bota zien, itzulingururik gabe. Ez zuen lehenengo aldia. Halako makina bat egokituak ziztaizkion. Gogoan zuen oraindik lehenengo eguna. Oraindik ere, lehenengo aldia iruditzen zitzaion beti. Gero eta gehiago kostata ateratzen zitzaizkion hitz haiek. Lau hitz. Esaldi la- bur bat. Sekula esan nahi ez lituzkeen hitzak. Aldiro-aldiro esan beharrean egokitzen zen hitzak. Esaldi krudel hura. Gero eta okerrago ahoskatzen zituen hitzak, urteekin, arindu beharrean, pisu astun batez kargatu balitzaizkio bezala. Tratamendu bakarra kirurgikoa zela azaldu zien, berak hitz egingo zuela zirujauarekin.

Edit. Elkar, 2002.

"El doctor Sedó la encontró hipersensible. No era normal. Por si acaso la enviaría al doctor Ibáñez. -Es para descartar cosas peores -le dijo con la intención de tranquilizarla. Pero el doctor Ibáñez no tuvo ninguna duda, nada más observar las resonancias magnéticas. -Se aprecia un tumor -le dijo sin rodeos. No era la primera vez. Lo había tenido que decir un montón de veces. Todavía recordaba la primera ocasión. Todavía le parecía que fuera la primera vez. Aquellas pa-labras le resultaban cada día más difíciles de pronunciar. Cuatro palabras. Una frase corta. Palabras que nunca quisiera decir. Palabras que de vez en cuando había que decirlas. Una frase cruel. Cada vez pronunciaba peor las palabras, como si, con el paso de los años, en vez de aligerarse, estuvieran bajo una pesada carga. El doctor les dijo que el único tratamiento era el quirúrgico, y que se encargaba de hablar con el cirujano".