Txapela.
Donostiako herri nortasuna, 1914an hila.
Poeta eta bertsolaria. Pilotazale amorratua, harresiko frontoian gogotsu jokatzen zuena. Bultzada handiko errebotista gisa nabarmendu zen; Artola, Iraola eta beste pilotari ezagunekin askotan txandakatzea egokitu zitzaion. Baina baita asmamen sotil, memoria pribilegiatu eta grazia agortezineko kontalari gisa ere. Zapirain bertan egotea ezinbestekoa zen umore ona gurtzen zen bilera guztietan. Bilinchen lagun mina zen, eta xehetasunez gainezka gogoratzen zituen Donostiako bate imitaezin haren bizitzako gorabehera guztiak. Buruz zekizkien bere poesia-konposizio guztiak. Bilinchen poesiez gain kanta zarrak ugari ere ezagutzen zituen, bere lagunekin egiten zituen bileretan errezitatzen zituenak.
Euskaraz inprobisatzera ere ausartu zen, eta bertsolaria poetarekin batera jaio zen, Euskal Erria aldizkarian ekoizpen ugarirekin. Bertsolari maisua eta Lore Jokoen Udalaren bidez bertso lehiaketak antolatzen dituena, baita Nafarroan eta Lapurdin ere. Udal funtzionarioa izan zen Antzoki Zaharreko atezain karguan. Bere euskal olerkiak Euskal Erria aldizkarian argitaratu ziren 1882tik 1913ra. Orientazio gisa, batzuen izenburua emango dugu: Adiyo, Nere adiskide maite Mari Otañ-ri, Aita Santuari, Alkandora, Berri samiña, Euskal Errioa-ri, Euskeraren izkera-gatik, Gazte gaztetan jarriak dama bati, Kanta zarrak, Konsuegra-tarrai, Lapurdiko euskal izkinari, Luzian..., Moch, Marzelino Soroa zanari, Oroipen bat, Nere bizitzako bertso batzuk, Oroiunko gera beti zutzaz, etab. Gaia askotarikoa eta adeitsua da, baina Bilinch poeta samur, xume eta maitemindua zen bezala, Zapirainek satira lantzen zuen.