1867ko maiatzaren 13an Hernanin (Gipuzkoa) jaiotako nafar nortasuna. Txikitatik bizi izan zen Iruñean. Zuzenbidean lizentziatua 1889an. Nafarroako Alderdi Mauristako presidenteordea eta Abokatuen Elkargoko dekanoa. Nafarroako Diputazioko idazkaria izan zen 1895etik 1899ra, eta zeregin garrantzitsua izan zuen komunalen desamortizazioaren (1899) eta azukre-zergari lotutako hitzarmen ekonomikoaren negoziazioan (1900).
Nafarroako zuzenbidea ondo ezagutzen zuenez, Kode Zibilari buruzko Foru Eranskina idatzi zuen batzordeko kide izan zen (1899). Erregimen koarentayunistari emandako babes irmoak Arturo Campión eta Carlos Sanz y Larumberekin polemizatzera eraman zuen, udalen gainetik Diputazioak zituen eskuduntza fiskalak zirela eta (1899). Nekazaritzako kreditu-erakundeak sortzeko interesa ere agertu zuen, Nafarroako Nekazaritza Bankuaren (1896), Tafallako Nekazaritza Kutxaren (1902) eta, ondoren, Nafarroako Kredituan eta Euskal Herriko Aseguru Bankuan (1932). "Diario de Navarra" sortu ondoren (1902), bertako Aholku Batzordeko kide izan zen, Raimundo García zuzendariarekin eta José Sánchez Marco zuzendariarekin batera. 1913tik 1915era Iruñeko foru-diputatu izan zen, eta, azken kargu hori eskuratzean, uko egin zion bere alderdian zuen karguari.
Dimisioa eman zuen 1915ean, Elizondo liberalarekin batera, Aldundiaren saioak publikoak izateko proposamena aurkeztu ondoren. Nafarroako Foru Kontseiluko kide eta 1841eko erregimena arriskuan jarriko zuen beldur, 1917an hasitako mugimendu autonomistan Nafarroako Diputazioak hiru Diputazio euskaldunekin batera parte hartzearen aurka agertu zen irmoki; hala ere, Eusko Ikaskuntza/Sociedad de Estudios Vascos/Eusko Ikaskuntzaren kide sortzailea izan zen 1918ko irailean. Urte hartako abenduaren 30eko Iruñeko Asanbladan, bide batez, ateak itxita egin zena, Victor Praderak Nafarroako aldarrikapenak Baskongadetakoekin ez batzeko asmoarekin idatzitako mozioaren sinatzaile nagusietakoa izan zen.
Ondoren, Usechi, Sanz, Baztan eta Beunzarekin batera Madrilera joan zen Nafarroako Diputazioaren ordezkari gisa, Autonomien Lege proiektua Romanonesen Kabineteak aurkeztu zuenean. Abenduko mozioa betez, 1919ko otsailaren 17an bildutako Foru Batzordeko kide izan zen, baina ez zuen askorako balio izan, Gorteak 27an itxi zituztelako, Romanonesen dimisioa eta kanpaina autonomikoaren porrota ekarriz. 1927an Nafarroako Seme Kuttun izendatu zuten, urte hartako Hitzarmen Ekonomiko eztabaidagarrian izan zuen paperagatik. Bere zuzentasun morala agerian geratu zen, 1936ko altxamendu militarra gertatu eta aste batzuetara, "Diario de Navarra"n eskutitz bat argitaratu zuenean ("Basta ya de sangre"), presoekin eta atzeguardiarekin moderaziora bultzatuz (1936ko abuztuaren 8a), Francisco López Sanzek "Que se calle ese santón" izeneko beste batekin erantzun zionean. Iruñean hil zen 1951ko maiatzaren 15ean.