Euskal Herrian tradizioz animalien portaeraz baliatu izan dira eguraldiaren zantzuei igartzeko. Aintzakotzat hartu izan diren animalien artean honako hauek dira aipagarriak: armiarma, antzara, harra, luhartza, ardia, aharia, barea, barraskiloa, behia, behorra, zaldia, hegaztiak, eltxoa, eulia, katua, txakurra, erlea, inurria, tximeleta, narrastiak, oiloa, oilarra, enara, usoa, erbinudea, muskerra, muxarra, saguzarra, apoa, satorra, satagina, eta abar.
Animalien portaeraz gainera, beste zenbait igarbide-era erabili izan da:
- Egun jakin batzuetan (ilegun, sortelegun, zotalegun) egiten zuen eguraldia; urtearen lehen hamabi egunak izaten ziren igarregun edo egun augural horiek.
- Santu jakin batzuen egunean egiten duen eguraldia (Andre Mari Martxoko, Madalena, Markos, San Pedro...).
- Hil eta astegun batzuetako eguraldia (martxokoa, apirilekoa, hilaren hirugarren egunekoa, ostiralekoa...) ere adierazgarria izaten zen etorkizunekoa igartzeko.
Zenbait gauzakiren inguruko gertakariak ere adierazgarritzat hartzen ziren: espartina laxatzea euriaren adierazgarri, titarea hatzak lehortuta eroriz gero euri edo eguraldi hotzaren zantzu, orrika-ertzean txingarra gelditzea biharamuneko euriaren seinale, sutautsa opiltzea euri-zantzu, eta bakailao esekiak behealdea bustia edukitzea, ukuiluko hormak izerditan egotea, etxearen habe-harria bustita egotea eta abar euri-adierazgarriak ziren.