Mensua.
Olioetan eta xilografietan espezializatutako margolaria, Madrilen 1935ean jaioa.
Donostiako Arte eta Lanbide Eskolan ikasi zuen. 1953an Gipuzkoako Artista Berrien XVI. Erakusketan parte hartu zuen. Data horretatik aurrera herrialdeko eta atzerriko hainbat hiritan egin ditu erakusketak. 1954an Donostiako Hasiberrien bigarren saria lortu zuen. 1955ean, CAT eta Club CCC de S. S. 1956-1959an Espainiako hainbat erakusketatan parte hartu zuen eta Sevillako Centro de Estudios Hispano Americano delakoaren lehen saria lortu zuen. 1962an, Zaragozako Loregile eta Bodegoien Lehiaketako lehen domina. 1963an Irungo Ganbera Antzerki Taldeko zuzendari izendatu zuten. 1965ean zinemaren arloan esperientziak egin zituen. Bere lan piktorikoaren zati bat Ipar Amerikan saldu dute Houstonen erakusketan. Urte berean Gipuzkoako Klubeko Lehen Lehiaketako Ohorezko Domina jaso zuen. 1966an Hondarribiko Lore Jokoetan saritua agertu zen Valores eternos izeneko literatur lanagatik. 1968an Parisko PAHCren Ordenako Zaldun izendatu zuten. 1972an, Elias Salaberria Lehiaketan saritua.
Hainbat hiritan egin ditu erakusketak, besteak beste, Madrilen, Coruñan, Sevillan, Zaragozan, Bartzelonan, Sevillan, Irunen, Santanderren, Baionan, Pauen, Gasteizen, Badajozen, Sorian, Lleonen eta Hondarribian. 1969ko Donostiako Erakusketari dagokionez, iruzkingile batek hau dio:
"Hemezortzi olio-pintura horietan, zenbait erantzun egoki daude —akatsen pilaketa bat—, gaiarekin, giroarekin, marrazkiarekin eta kolorearekin lotuta, baina, batez ere, euskal pintura beste pintura batzuetatik bereizten zuen 'atmosfera' horren `atmosfera'-rekin lotuta; izan ere, atmosfera horrek eduki poetiko bat ematen dio figuratiboari, batzuetan ia musikala, eta emozio adierazezin bat gainditzen du".
Bere ibilbide piktorikoan etapa abstraktu bat egin ondoren, Mensu figuraziora itzuli zen, eskola eta joeren arteko liskarrak alde batera utziz. 1986an, Mensuk erakusketa bat egin zuen Hondarribian, bere jabetzako galerian, "Omenaldiak" eta euskal portuetako telesailak estreinatuz. Beirazko eskulturak eta akuarela handiak ikertu ditu. Bere lanen artean, honako hauek nabarmentzen dira: Txalupak itsasadarrean, La corniche, Orio, Barcos, Amatasuna, Sendero en el bosque, Pone de sol, Contraluz en Hondarribia.
J. M. Alvárez Emparanzak (Bilbo, 1974) honela ikusten du:
"Jose Mensuroren pintura ildo errealistan dago, nahiz eta, arte plastikoaren arazo zehatzengatik ez ezik, dekorazio-elementu gisa balioko duen asmamen gehiago edo gutxiago duen koadro bat egiteagatik kezka sakona sentitzen duen margolari orok bezala, bere lana irudikatzean gaur egungo arazoak eta kezkak sentitzen dituen. Honela diosku: Mensu-ren pinturak, teknika leunekoa, pintzelkada luzekoa, trazu kromatikoak laztanduz bezala, gure berde eta urdinen kromatismo gozoa biltzen eta islatzen du, euskal pinturaren ezaugarri berezia, non gure lanbroen berezitasunekin identifikatuta ez dauden margolari on askok ez baitute euskal paisaiaren gama berezia interpretatzen jakin".
Pierre Espil (Bilbo, 1974):
"Bere kezka nagusia da oihalaren gainean inpresio bat finkatzea, emozio iheskor bat, minutu bateko grazia, itzalean edo argitasunean zerbait bakarra zuena. Inpresionista da, noski, argiaren (...) aldaketa sotiletan etengabe ezberdina den natura aldaezinari emandako arreta sutsu hori (...) Uniformatzea bilatzen ez duen paleta. Aldiz, ezberdina da artistak Biriatuko sentsazio grisaxka eta udazkenekoa itzuli nahi duen arabera, 'Hondarribiako Benta'-ren bizitasun alaia, bodegoi baten intimitate giroa edo itsas horizonte amaigabe baten hedadura". Jose Barruezo (Bilbo, 1978): "Mensuk lan handia egin du Bidasoako paisaian. Azken urteotan bere obra jarraitu duenak, bere pinturan etengabeko eta zalantzarik gabeko bilakaera bat ikusi ahal izango du, zeinetan formen sinplifikazioa eta aberastasun kromatikoa nabarmenduz doazen, artista honek udazkenetik udaberria hautsi arteko zikloekiko duen zaletasunari doituz".