Gutxi eta trinkoa argitaratu zuen, gaztelaniaz nagusiki (laburra eta neologismoen plenoa), nahiz eta euskalduna zen jaiotzez eta hizkuntza bizi eta hil ugari ezagutzen zituen. Bere gai nagusiak Metafisika (Antropologia eta Kosmologia barne) eta Adimenaren azterketa (epistemologia) izan ziren. 50.000 orri inguru utzi zituen, ematen zituen ikastaro bikainei zegozkienak, hainbat grabazio magnetofoniko eta amaitu gabeko hiru liburu. Etika klaseak eman zituen baina ez dirudi berari buruz idatzi zuenik, bere pentsamendua Arangurenen obran salatuz. Aipatutako tituluei El Hombre y Dios (1984) gehitu behar zaie. Azken lan horretan, Zubirik Metafisikaren gaurkotasuna aldarrikatzen du:
"Gure garaiko asalduraren erdian, esan daiteke, huts egiteko beldurrik gabe, baieztapenez edo ezeztapenez, edo abstentzio positiboz, gure garaia, nahi edo nahi ez, edo kontrakoa nahi izanda ere, agian Jainkoaren arazoak funtsezkoen bizi duen garaietako bat dela".
Halaber, Errealitatearen egitura dinamikoa (1989), Erlijioen historiaren arazo filosofikoa (1993), Gizakiari buruz, Sentimenduaz eta nahikundeaz, eta Revista de Occidente, Cruz y Raya eta beste aldizkari batzuetako artikuluak. (bilduma "Realitas", 1974-1975). "Xavier Zubiri" I. Nazioarteko Biltzarra Madrilen egin zen 1993ko uztailean. Bere emaztea, Carmen Castro idazlea, sarritan bere pentsamenduak diktatu zizkiona, bere azken argitalpenen ezinbesteko bektorea izan zen