1630 inguruan Azkoienen bizi zen petrikiloa, Idoatek Rinconesen aipatzen duenez.. [t. I, 87-89 orrialdeak]. Analfabetoa zen, bere lankide gehienak bezala, eta "belarjalea" zela eta "zientzia infusoa" zuela zioen. Bere edari eta ukenduekin ia gaitz guztiak sendatu nahi zituen. Bazekien, eta horren erakusgarri da Azcona protomedikoak 1634an eman zion "algebrista" titulua. Flandrian eta Hondarribiko setioan ibili behar izan zuen, eta han bere nagusien ziurtagiri bana lortu zuen.
Aurretik Agredan lan egina zen, eta bertako korrejidoreak baimena eman zion. Bezero ugari izan zituen; hala ere, kasu batzuetan ez zuen zorterik izan eta Nafarroatik hamar urterako erbesteratu zuten 1640. urtean, bere gerrako merituez baliatuz lotsa publikoaren aurrean ez agertzeko. Baina handik gutxira Nafarroara itzuli zen, eta berriro atxilotu zuten. Ez zen aberastu, miserian bizi izan zen, gaixo aberatsak tratatu zituen garaietan izan ezik.