Bizkaiko Jauna, Iñigo Lopez Ezkerraren semea, 1057tik Iruñeko gortean ikusten dena. 1063 eta 1066 urteetan, eskaintzaile lanak egin zituen, eta 1075 eta 1076 urteetan, zalditegi nagusi lanak. Bere desleialtasunarekin, 1076ko gaztelar inbasioaren arrakasta erabaki zuen. Gaztelako Alfontso Burevako eta Errioxako probintzien jabe egin zen, Lope Iñiguezen eta haren hurbileko ahaide Okako eta Bilibioren mendi-zaindarien laguntzaz. Gaztelako erregea Peñalengo fratrizidioaren mendekatzaile gisa datorrela dio, errege-familiak eta jendeak lagun eta babesle gisa har dezaten.
Horrela, Gaztelako erregeari erresuman sartzea errazten dio, Kalagorri hartzea, eta baita Gares eta Zangoza urrunekoak ere. Eta ez da hartaz guztiaz jabetzen, Aragoitik Iruñea militarki hartuz kontra egiten duen Garcia Ramirezek eragozten diolako. Gaztelako Alfontso inbaditzaileak Naiarako jaurerria kendu zion Lope Iñiguezi, baina Arabakoa eta Gipuzkoakoa eman zizkion. Gaztelako okupazioaren garaian, Astigarribiako San Andres monasterioko San Millan monasterioari dohaintza egin zion, "inter Vizcahia et Ipuzcoa". Donemiliaga jentileziari dagokio, bostehun soldatako mando bat oparituz (1081). Euskal erresumaren mendebaldeko Gaztelaren okupaziopean oraindik, Donemiliagaren aldeko beste agiri bat egiten du, zeinaren bidez Galindo Iñiguezek Leintz eta Arabako, Bizkaiko eta Naiarako beste ondasun batzuk ematen dituen. Lope Iñiguez jaunak 1081, 1088 eta 1091n Araban, Gipuzkoan eta Bizkaian gobernatzea titulua hartu zuen. Konderriaren ardura hartzeko, Martzelo Arabakoari eta Azenariz Gipuzkoakoari kendu zizkieten. Haren defekzioak, traizioak, Ortueta deitzen dio, erresuma banatzeko lehen saiakera ekarri zuen, behin baino gehiagotan errepikatu zena 1200ean amaitu arte.