Historiaurreko, espeleologiako eta etnografiako ikertzailea. Donostian jaioa, 1909an. Mendizaletasunagatik hasi zuen bere ibilbidea, eta handik Euskal Herriko gaiez interesatzera pasa zen. «El Pueblo Vasco» eta «La Voz de España» egunkarietan kolaboratu zuen mendiari eta naturari buruzko gaiak jorratuz. Gerra zibilaren ondoren, Aranzadi Zientzia Elkartearen eta Enara Mendizale Taldearen sortzaileen artean egon zen, eta Euskalerriaren Adiskideen Elkarteko eta Akademia Erranteko kide aktiboa izan zen. Bere lanen artean aipagarriak dira «Montes Guipuzcoanas» (Zarautz 1962), eta «EiTB Kultura» (Munibe 12, 1-126), «Danzas Vascas»ri buruzko bere lan argitaragabea. 1963an «Aprenda el Vasco» argitaratu zuen, gerra ostean euskarari buruz argitaratutako bere estiloko lehen liburuetako bat. Historiaurreko hainbat lan argitaratu zituen «Munibe» aldizkarian, baita «Academia Errante»ren liburuetan ere (Azkoitiko Zaldunak, eta Lope de Aguirre Laurdendua). Gerra osteko «San Telmo Museoa» birmoldatzeko lehen azterketa egin zuen. Bere beste ikerketa batzuk: «Tartesos, la ciudad más antigua de Occidente encontrada» (Donostia 1952), «Hallazgos prehistóricos y etnográficos en Castilla la Vieja» (Donostia 1956), eta «San Sebastián en la prehistoria y protohistoria» (Donostia 1953- separata). Peña Basurtoren lan prozedura ezin hobea zen; lan zuzena, marrazkiak eta bibliografia. 1990eko azaroaren 3an hil zen.