1969an Itziarren (Deba) jaiotako eskultore gipuzkoarra.
Milango Nuova Academia di Belle Arti-n ikasteko Elkartruke-Erasmus beka bat lortu zuen 1993an. Urtebete geroago, Parisko École Nationale de Beaux Arts delakoan izan zen, eta, ondoren, Angel Badosek eta Txomin Badiolak Artelekun (Donostia) zuzentzen zuten tailerrean trebatu zen. 1993an, Erasmus programako bekaduna izan zen berriro, Norwichen (Ingalaterra) ikasteko. Urtebete geroago, Arte Ederretako Unibertsitatean lizentziatu zen, Euskal Herriko Unibertsitatean (EHU), eskultura espezialitatean. Arte-ezagutzak zabaltzen jarraitu zuen. Horrela, 1995etik 1996ra arte Arte Plastikoetan Espezializatzeko Beka bat jaso zuen, Gipuzkoako Foru Aldundiak emana, eta 1998an Juan de Ostolaza y Pérez de Saracho izenekoa, Basaurin (Bizkaia). Urte horretan bertan, bere ibilbide artistikoaren lehen aitortza lortu zuen: Villabonako (Gipuzkoa) Eskultura Publikoaren II. Lehiaketako Bigarren Saria.
Bere lana instituzio publiko zein pribatu ezberdinetan miretsi daiteke. Publikoei dagokienez, nabarmentzekoak dira Euskal Herriko Unibertsitatea, Donostiako Kutxa Fundazioa, Gizarte Gaietako eta Laneko Ministerioa, Madrilgo Injuve edo Gasteizko Udala.
Bere ibilbide artistikoan zehar, Ibon Aranberrik hainbat proiektu eta erakusketatan parte hartu du. Horien artean, nabarmentzekoak dira Donostiako Garibay Aretoan egindako "Artista Berrien Lehiaketa" (1991), Gasteizko Araba Aretoan antolatutako "24 proposamen" izeneko erakusketa (1993), Zarauzko Sanz Enea Aretoan egindako "A todo meter" kolektiboa (Gipuzkoa, 1994) eta Gasteizko "I, I, I, I, I, I" aretoan antolatutako "I. Angel Badosen eta Txomin Badiolaren tailerreko erakusketako parte izan zen Artelekun (Donostia, 1995), eta "Gure Artea" erakusketan parte hartu zuen (1996 eta 1998), eta, Gorka Eizagirrerekin batera, "Delivery. Instalation" erakusketa Donostiako Amara Merkataritza Gunean egin zen (1996). Era berean, Madrilgo Injuve-ko "Muestra de Arte Joven" (MEAC) erakusketan eta Donostiako Koldo Mitxelena Kulturunean antolatutako "Artista Berrien Lehiaketa" n ere erakutsi zuen bere lana. Azken horretan, bigarren saria lortu zuen 1987an. Halaber, Gasteizko Montehermoso Jauregian egin zen "Vitoria Arte Gasteiz" erakusketan (1998) eta Basauriko Arizko Dorrean egin zen "Home & Country" delakoan (Bizkaia, 1999) parte hartu zuen.
Berria egunkarian kolaboratzen du. 2004an argitaratu zuten haren lanaren monografia bat, No trees damaged izenburupean. Denbora horretan PS1 Studio Program bekaz gozatu zuen New Yorken.
2005eko abenduan, Stockholmen egin zuen egonaldian, Ibon Aranberrik "Ir. T. no 513 The Cave". Aurretik egindako proiektua da, baina Iaspisen fisikoki aurkeztean dinamika bat sortzen da, dokumentaletik harago. Pentsamenduaren eta hizkuntzaren konplexutasuna ezkutatzen duen ustezko sinpletasun bat agerian jartzea da; hori ohikoa da Ibon Aranberriren lanean, ñabarduraz eta irakurketa anitzez betea.
Kobazulo baten sarrera ixtea erabaki zuen artistak, 5 metro inguruko irekierarekin, Oñatin. Zenbaki zientifiko batekin katalogatutako kobazuloak euskal historiografiaren oinarri diren aztarna arkeologikoak eta identitate baten sorrera gordetzen ditu, baita termino biologikoetan ere interesgarria da. Haitzuloa ezkutatzeko lekua ere bada; haitzuloa ixteak haren kontserbazioa dakar, baina baita desagertzea ere.
Erakusketan aurkeztutako elementuek -argazkiak, testuak, mapak, liburuak?- berezko izaera dute eta ez dute eurez gain azalpen baliabiderik behar. Aurkezpen osoak zerbait "misteriotsua" ezkutatzen du; badakigu bertan informazioren bat dagoela, baina zaila da bereiztea informazio historiko, hunkigarri edo biologikoa den, baita diskurtso tonu ironiko edo urrundua erabiltzea saihesten den ere.
Hasiera batean artistaren tokiko testuingurua ezagutzen ez duen publiko batek ulertzeko zaila dirudien lana, azkenean, naturarekiko harremanari buruzko hausnarketarako ate irekia bihurtzen da ikuspuntu eskultoriko batetik.
Aranberrirentzat, bere lanari eutsi behar dio: "nik ez dut inor konbentzitu beharrik". "Ikusleak bere ikuspegia sartzen du, eta hori konplizitatea aurkitzeko modu bat da, kode sekreturik gabe", azpimarratu du. Hala ere, "sorkuntzak iraun behar duen tokian" adostasuna bilatzen duen talde lana goraipatu du artistak.
2007an, Ferrán Adriárekin batera, Espainia Kasseleko Documentan ordezkatzeko hautatu zuten artista. Documentan izango da, Roger M zuzendariak gonbidatuta. Buergel, "aurretiko konplizitatea" deitzen duenetik abiatuta. Artistak aurretik ere egin izan ditu berak diseinatutako ekitaldiak (Leipzigen eta Liublianan, besteak beste), eta harreman horren "ondorio ia naturaltzat" jo du Kasselerako gonbidapena.
Bere obrak, azaldu zuen bezala: "Gaur egungoak ez diren mekanismo eta formatuetan oinarritutako elkarrizketa proposatzen dute", Neue Galerie-ko hiru aretotan daude hedatuta, eta kanpoko material fotografikoz osatuta daude, hausnarketa "autonomo" bihurtuta.
Politika hidraulikoa izeneko obran, industria-partzuergoek hartutako zingiren airetiko ikuspegiak jasotzen ditu, horma baten ondoan "biltegi batean bezala" pilatzeko. Exercices on the nord side lanean goi mendiko irudiekin jolasten du, paper, diapositiba eta 16 mm-ko pelikula formatuan.
Artistak, lan horiei dagokienez, honako hau dio:
"Ni ez naiz irudi horien egilea, beste batzuek hartzen dituzte eta nik hartzen ditut berriro, bigarren eskuko elementuak dira, eta horiekin lengoaia propioa osatzen dut".