Bizkaitar nortasuna du kulturaren, politikaren eta euskal industriaren munduan. Bilbon jaio zen 1862ko uztailaren 3an. Mediku baten semea. Ikasketak Bilbon eta Ingalaterran (Ekonomia) egin zituen.
Ramon Sotarekin senidetuta, ontzi-jabearen harreman publikoetako gizona bihurtu zen, eta harekin ere partekatzen ditu bere ideia nazionalistak. "Argacha", "Sakona" eta "Ito" izengoitiarekin, 1905-6an, posibilismoa aldarrikatu zuen EAJ barruan, Angel Zabala Ozamizek gidatuta, alderdia demokratizatu eta jarrera aliantzista eta elektoralistak hartzeari uko egiten zion EAJren barruan. Azkenean bere tesia onartu ondoren, Aberri astekari independentistaren sorreraren eragileetako bat izan zen, nahiz eta Zabalak 1906ko ekainaren 2an parte hartu ondoren bota egin zuten. Euskal nazionalismoaz duen ikusmoldeaz ari dela, El problema "bizkaitarra" (Hermes, 1917, or. 328) bere nahia estatu federatuetan eratutako nazioaren berreraketa izatea.
"Eta argi gera bedi ez diodala Espainiatik kanpo esaten, ezta Espainiatik bereizita ere, baizik eta Espainiarekin, eta Espainiaren barruan; izan ere, nire ustez, nazioa, nazionalitatearen kontzeptua, estatuaren kontzeptuaren guztiz desberdina da".
Comunión Nacionalista Vascako gizon ordezkaria, 1912an Melquiades Álvarezen errepublikarrekin harremanak ezartzeko izendatutako batzorde nazionalista bateko kide izan zen, Francisco Ulacia eta Guiardekin batera. Eusko Ikaskuntzaren barruan, haren jarduera nekaezina izan zen, eta Batzorde Iraunkorrean agertu zen 1918-1924 eta 1926-1932 aldietan, betiere lehen mailako irakaskuntzaren problematika espezializazio gisa hartuta. Oñatiko Eusko Ikaskuntzaren Biltzarrean (1918) Bizkoniako Lehen Eskolaren egungo egoeraz eta bere berehalako erremedioez mintzatu zen, eta euskal eskolaren antolaketa tokiko baldintzen arabera.
Bizkaiko Kultura Batzordetik -1921ean Liga Monarkikoak kanporatu egin zuen-, 1920-1921ean, Bizkaiko landa-eremuetako baserritarrei eskolak eman zizkieten Aldundiko auzo-eskolen sortzaileetako bat izan zen. Eskola horiek, euskaldunetan, ama-hizkuntza erabili zuten bide gisa. Iruñean egin zen Eusko Ikaskuntzaren bigarren Kongresuan (1920), Gaur egungo lehen hezkuntzak bizitzaren errealitateetara jo behar du, funtzionatzen duen giroaren arabera.
Azkenik, 1922ko Gernikako Kongresuan Eskola-elebitasuna izan zuen hizpide. Eleizaldek dio (Apraizi gutuna, 1921eko ekainaren 24a, ASEV): "Ez dut inoiz ikusi inolako testuen oso zalea, Lehen Hezkuntzarekiko aurreiritzi antikresalez beteta dagoelako". Maiz kolaboratu zuen "Hermes" (1917-1919) eta "Yakintza" (1933) aldizkarietan, eta Los error del nacionalismo vasco y sus remedios (Bilbo, 1923) argitaratu zuen, urte hartako maiatzaren 5ean Bilboko Euskal Etxean emandako hitzaldia. Opuskulu horretan, 1839ko legea baino lehen zegoen ustezko independentzia aldarrikatzean zetzan nazionalismoaren doktrina ofiziala salatzen zuen modu ikusgarrian. Ondorio hauek atera zituen: "Bakean utz dezatela Sabino de Arana, une historiko bakoitzak bere izena duelako, eta gertakari bakoitzak bere zirkunstantzia". "Ezabatu programa nazionalistatik 1839ko urriaren 25eko legearen indargabetzea". "Etxeko eta ahoko abertzaleak" jarrera heroikoak alde batera utzi eta autonomia bat lortzearen alde lan egitera bultzatzen ditu. Gerran erbesteratu egin zen, labur. Bilbon hil zen 1957an.