Getarian 1788ko azaroaren 23an jaiotako kaligrafoa, Madrilen 1853ko urriaren 19an hildakoa.
Kaligrafo ospetsua da, baina ez da horregatik onena; izan ere, idazteko metodoa oso hedatua zegoenez, babes ofizialari esker lortu zuen ospea.
Iturzaeta 1788ko azaroaren 23an jaio zen Getarian (Gipuzkoa), familia xume batean, eta, umea zela, osaba-izeben ondora joan behar izan zuen babes bila, lehenik Irunen eta gero Donostian, han ezkondu baitzen. 19 urterekin bere ospea hiri osora zabaldu zen. 1813ko gertakariek eta Donostiako hondamendiak Tolosara joatera behartu zuten, eta han urtebetez Errenten Kontularitzako bigarren ofizialaren kargua bete zuen. 1816. urtean Madrilera joan zen bere emaztea eta semea bertan utzita. Don Torcuato Torio ezagutu zuen orduan, eta hark bere lanekin lotu eta kaligrafiari buruzko aholkuak eta ikasgaiak eman zizkion. 1820an hasi ziren D. Juan Miguel de Eguilazek eskola partikular bat ireki zuen, Iturzetaren laguntzarekin gorteko lehena izatera iritsi zena.
Berak sartutako erreformak zentsuratzen zituztenei desafio arrakastatsua egin ondoren, eta kaligrafo ospetsu gisa zuen ospea jada finkaturik, 1835. urtean, errege-agindu baten bidez, eskoletan eta lehen hezkuntzako ikastetxe guztietan irakaskuntzarako derrigorrezko deklaratu zen Iturzaetak argitaratutako espainiar letra bastarda eta letra beraren Bilduma zabaldua idazteko artea erabiltzea. Hurrengo urtean, beste errege-agindu baten bidez, irakaskuntzan azterketa eta titulurik gabe aritzeko baimena eman zitzaion. 1849an, sortu berria zen lehen hezkuntzako ikuskari nagusiaren kargua bete zuen, eta urte bereko abenduan, Maisu-Maistren Eskola Normal Zentraleko zuzendari izendatu zuten. Eskola hori bere karrerako posturik altuena izan zen eta bost urtez bakarrik gozatu ahal izan zuen, Madrilen hil baitzen 1853ko urriaren 19an.
Bere estiloak mesede egin zion kaligrafiari, gehiegizko urratzearen eta kaligrafia-apaingarrien aurkako protesta baitzen, baina estetika eskaseko letra bat sartzen lagundu zuen, ia ez zegoena lotua eta ez oso etzana. Bere bi ezaugarri nagusiak lerro zuzenen segurtasuna eta kurben grazia eta zehaztasuna izan ziren.
Lan ugari ditu, hala nola Espainiar idazkera bastafikoa idazteko artea (1827, Madril), hamar edizio izan zituena, azkena 1890ean; Irakaskuntza Ordena, hau da, espainiar letraren lagin bilduma zabalduaren metodoa (1828, Madril), bost edizio izan zituena; Mahai handi nahasia (1816); Espainiar letren lagin bilduma orokorra (1827, Madril); Espainiako hizki alfabetatu handien bilduma orokorra. Andrea María Cristina de Borbón Anderea (1833, Madril); Metodo etzana edo Espainiako idazketaren bigarren maila (1845, Madril); Haurrentzako kaligrafia, hau da, Espainiako letra idazteko artearen laburbilduma, Erresumako lehen hezkuntzako establezimenduetara joaten diren haurrentzako elkarrizketa gisa osatua. Lan hauetaz gain, Iturzaetak bere sistemaren arabera egokitutako paper serie batzuk estanpatu zituen.
Erref. Cotarelo eta Mori: Diccionario Biográfico y Bibliográfico de Caligrafos Españoles, t. or. 393-403.