Idazlea, bertsolaria eta kazetaria. Itzultzaile lanetan ere aritua da. 1984ko martxoaren 18an jaio zen Elgoibarren (Gipuzkoa).
Kazetaritzan lizentziaduna eta literaturgilea. Behatzailea eta sortzailea da, bizitzak erakusten diona kontatu nahi duen pertsona. Bere proiektuen artean ama izatea ere egon da eta honela kontatu zigun abentura honen hasiera:
I
Goizeko ordubatean
le(he)nbiziko uzkurdura,
ta izterretatik be(he)ra
tantaka hasi zait ura.
Unea iritsi al da?,
biok egin dugu duda,
barealdiak ez dira
heltzen bost-sei minutura.
Mutila dantzan hasi da,
behar da hau eta hura!
Ni logelan biluztu naiz,
has dadila abentura:
nire gorputza bi zati
egiteko prestatu da.
II
Etxe hontan jaio ziren
gure aita ta amona,
amonaren ama eta
birramonaren aitona.
Zilborresteen kateak
biltzen dituzten lau horma,
familiako emeen
memoriak duen forma.
Horren sentitzen naiz ziur,
hain da sentsazio ona
erdiminaren erdian
dudan sentipen sakona:
denak niri laguntzera
etorri direla hona.
III
Ordubietan puntuan
jo du Elisak txirrina.
Mutilak abixatu dit,
iritsi da emagina.
Kafea eskaini dio
-beltza, zerua adina-;
esan diot gehixeago
prestatu izan bagina...
Guk uste baino le(he)nago
dator etxeko sorgina!
Erantzun dit egin (e)zazu
lasaitzeko ahalegina:
bizia basatia da
eta kontrolaezina.
IV
Izara za(ha)rrak zabaldu
ditu besaulki gainera,
haizez puztu eta urez
goraino bete bainera.
Esan dit zelan, laztana,
badator mina ostera?
Lepotik heldu diot ta
intziri bat zait atera.
Haurrari hitz egiteko
sartu naiz nire barnera:
abandonatu gaitezen
zu hutsera, ni minera,
erditu eta osatu
gaitezen biok batera.
V
Barreneko pasabide,
barreneko zirrikitu,
ireki zaitez pixkana,
handitu zaitez, handitu.
Arnasa dut epidural,
kontzientzia mediku,
minak esaten dit nola
eta norantza mugitu.
Buruari joaten utzi
ta gorputzari aditu,
barealdiak gozatu,
oinazean, errenditu...
Nire buruaz hain ziur
ez naiz sekula sentitu.
VI
Nola txalupa txikiak
itsas-enbaten menpeko
minaren olatuetan
galdu naiz dagoeneko.
Ez diot kontra egiten,
eta horrela hobeto:
oinazearekin bals bat
dantzatzearen pareko.
Lau ordutan zabaldu naiz
jada hamar zentimetro,
orroak erraietatik
datoz niri esateko
gutxi falta dela zure
aurpegia ikusteko.
VII
Baineratik nekez noa
sofa trapuz tapatura,
lau-hankatan ipini naiz,
sentitutako modura.
Erditik hautsi behar naiz!,
etorri arren burura,
indarrez egin dut bultza,
presioa, erredura...
Ta bat-batean entzun dut
burutxoa agertu da!
Aitatxok atera zaitu
ta pasa nire eskura.
Zer moduz zaude, txikitxo?
Ongi etorri mundura!
VIII
Orain besoetan zaitut
-eguna sortzen ari da-
izerdia ta odola
biziaren usain dira.
Nire bularra eraman
dizut zure belarrira:
bizi-gose, azal-gose
zatoz amaren titira.
Begiak zabal-zabalik
al zatoz mundu berrira?
Zazpiak hogei gutxitan
heldu zara Getarira:
lehen arnasa emanez
itsasoari begira.
Melodía: ETAren su etenean / Argia 2316, 2012/03/25