Kontzeptua

Ipuingintza Euskal Herrian.1970-2000 (1977ko bertsioa)

Relación de un suceso, kontu, kondu (c..), kontakizun, kontaera (G), kondaira (AN), kondera (H.), kondatze, ixtorio (T-L), edespen (B-M).

Narración de palabra o por escrito, de un suceso imaginario, kontu, kondu (c..), ipuin (B), ipui (G), ipoin (B), ipoi, ipin (G), upoiñ, upuin, upiñ (B), alegia (L, BN, S, R), ele (AN, L, BN, S, R), ela, elexar, ele xagar (AN); cuentos y anécdotas, autu-mautuak (B), istorio-misterioak (L, BN, S).

Sin sentido, farfullakeri (H.); cuentos verdes, kontu (kondu, ele) gordiñak; colección de cuentos o fábulas, ipui-sorta, ele-bilduma; contando cuentos, baparri-biparri (B), kontu-kontari (G): zugurra ta eroaren ele xagarra (AN), cuento del cuerdo y del loco; aiztian gan nintze ta orai gen (BN), hace poco yo estaba allí y ahora aquí [fórmula para terminar los cuentos].

A cuento. adv. Al caso, al propósito, arira (B, G), alazo, alagala (B), egokiro (G), koburuz (BN, S); muy a cuento, ari-arira (B).

Sin cuento, loc. fig. Sin número, ezin kondatuzko (T-L), ezin-konta-ala, konta-eziñezko.

Diccionario Auñamendi