Monarkia eta noblezia

Fernando VII

En mayo de 1828 Fernando y su mujer María Josefa Amalia comienzan una visita al País Vasco que había de durar hasta mediados de junio. Las cuatro capital es festejan efusivamente a los reyes. De estas festividades tal vez las más exuberantes sean las de San Sebastián en las que no faltaron canciones y versos en euskara. Reproducimos por su pintoresquismo los versos de los pastores:

Adorado Fernando
Zazpigarrengoa
Oh rey esclarecido
Españiakoa
Magestad Soberana
Biotz gurekoa
Recibe homenaje
Donostiakoa

¿Zer gertatzen da gaur Donostiyan?
¿Nondik dator gure poza?
¿Nota dijoaz gure begiyak?
¿Zeñek darama biotza?
Gure Fernando maitea eta
Gure Amalia eztiya
Emen arkitzen dirade eta
Esana dago guztiya.

Gure egun eta denborarako
Zerubak zeukan gordea
Zoriyon aundi antziñetako
Erak ekusi gabea:
Donostiyara etorririkan
Gure jaun eta jabea
Errege'etan dan oberena
Eta erregiña andrea.

Zor aundiyetan gelditzen gera
Onenbeste mesederi
Ez dan bezela baliteke izan
Gure eman gaya ugari:
Jauna artu bada'borondate on
Esker eta oroipenak
Donostiarrak biotz osotik
Eskaintzen dizkitzutenak.