Lanean hasi zenetik, Trianoko hastapen hartatik Bizkaian, batez ere, haurrengan, zegoen arazo larri batekin topo egin zuen profesionalki: tuberkulosiarekin.
1909an, Foru Aldundiaren eskutik, haurren tuberkulosiaren aurkako prebentziozko proiektu bat taxutzeko onarpena lortu zuen. Horretarako, memoria bat taxutu zuen Luis Larrinaga (Trianoko kirurgiako zerbitzuan bere ikasle izan zena eta sendategi berria abian jartzeko lankidetzan aritu ostean bertako lehen presidente izan zena) eta Felipe Llanorekin batera. Llano probintziako diputatua zen eta memoria hori baliatu zuen urte hartako ekainean mozioa aurkezteko.
Hainbat medikuk osatzen zuten (tartean Larrinaga) batzorde bateko buru modura, arlo horretan Europan garrantzitsuenak ziren zentroak bisitatu zituen. Halaber, Bizkaiko hondartza guztiak ikuskatu ondoren, Gorlizen kokatzea erabaki zen. Mario Camiña probintziako arkitektoak egindako planoak 1910ean onartu ziren. Proiektuak "Esposicione Internazionale d'Igiene Sociale" saria jaso zuen Erroman, 1912an. Modu horretan sortu zen Gorlizeko Itsas eta Helioterapia Sendategia, 1919ko ekainean eraiki eta inauguratu zena. 1921ean Areilzak Gorlizeko sendategiari buruzko memoria bat argitaratu zuen Bilbon.