Mezako ardoa eta ardo normala eskuratzeagatik Jose Antonio Zulaica Lekarozko Ikastetxeko kaputxinoekin harremana edukitzen hasi zen. 1896an Pedro eta Jose Gonzalo 5 semeak ikastetxean sartu ziren. Honek batxilergoko ikasketak bukatu arte ikasleak etxera ez itzultzea suposatzen zuen. Jose Antonio Zulaicak Ikastetxearengatik estimua eta mirespena zuen eta guzti honek etxearen hobekuntzetarako diru-ekarpen garrantzitsuak ekarri zituen.
Jose Gonzalok bere ikasketen ohiko egitarauekin jarraitzen zuen bitartean musika ere landu zuen, ikastetxeko bizitzan garrantzi handia zuen artea baitzen. Ikastetxean 1898tik erlijioso berria zeukaten, Ismael de Tudela anaia, harmonia irakasteaz gain, bere espiritu irekia eta ulerkorra zabaldu ziena eta ikasleei bizitzarako ideia berriak eman zizkiena. Osasun arazoengatik Ismael de Tudela anaiak 1902an utzi zuen Ordena. Jose Gonzalo bere ikaskideen solfeo eta pianoko irakasle bihurtu zen. Konposizio musikalean ibili zen instintuz, bere hitzen arabera. Gaztetatik zenbait erlijio-partitura idatzi zituen. 1904ean bere konposizioak, ia beti orkestratuak, koruak programatzen zituen 6.