Arrasatearra. Pilotaria eskuz. Arrasaten jaio zen 1891ko ekainaren 24an. 1911n hasi zen lanean. Bere lehen partida Donostian jokatu zuen Udal pilotalekuan, artillerian zerbitzatzen ari zela; behin lizentziatuta, figura manisten artean kokatu zen. Bere aparteko pegadak txapeldunaren titulua 1927. urtera arte mantentzea lortu zuen, Mariano Juaristi «Atano III» fenomeno berriaren eskuetara pasa zena. Arrasatearraren garaipen handienetako bat Bergarako "Kantabria"-ren aurka lortutakoa izan zen, txapelketa ofizial-estraofiziala kendu baitzion, eta ordutik tituluaren jabe geratu zen, harik eta, Donostiako Moderno pilotalekuan "Atano III.a"ren aurka eskuz esku jokatuta, 1926ko urriaren 31ko goizean galdu zuen arte, 22 eta 19 geratu ziren partidan. Ez zen berritzailea izan, hain zuzen ere, baina pilota jokoaren kontzepzio berri bat eraman nuen kantxara, erabat irauli eta ordura arte gogoratzen ziren marka guztiak gaindituz. Honela dio Irigoyen kronikari ezagunak: «Bada zerbait itsua, zorigaiztokoa, fenomenokoa edo naturaren kataklismokoa «Mondragonés»-eko pegadan; jarraian, etengabeak, abailgarriak, uholde edo gainezkatze bat bezala, amaiezinak, progresiboak, koadroz koadro zaga irabaziz doana, azkenean plaza ixten duen publikoaren artean pilota sartuz edo pilotalekuaren pareko frontis batean pilotaren gainean 24 metroko altuera hartuz. Altuera handikoa eta beso oso luzeekin, behatz handiekin, mugimendu palanka-efektuduna egin zezan, pilotaren ibilbidea inprimatzeko, lehen aipatu dugun ezohiko neurrian atzeratzea baimentzen ziona». Bere lankide, enpresari eta lagun guztien oso pertsona maitatua izan zen. 1942an erretiratu zen. Erref. Luis Bombín, 1946.