Politikoa. Gasteizen jaio zen 1803ko otsailaren 21ean, 1885eko irailaren 4an, eta Zestoan hil zen, "Naranjadi" ko bere erretiroan.
Aizarnako (Zestoa) euskal familia ospetsu batekoa da, eta han dago leinu horren oinetxea. Gaztetan karrera juridikoari emana, bikain egin zituen ikasketak.
1834an, Granada eta Jaengo Erresumen Kapitaintza Orokorreko gerra-auditore izendatu zuten, eta Andaluziako hiri hartara joan zen. Han egon zen 1838ra arte, karguari uko egin zion arte. Eskerrak eman nahi izan zizkion lehen legegintzaldian Gorteetan izan zuen ordezkariagatik. Ordutik politikan parte aktiboa hartu zuen, beti alderdi moderatuan sartuz, non postu gorenak bete zituen. 1838an, fiskal izendatu zuten, eta geroago Burgosko Auzitegiko magistratu, biak ala biak 1840ko iraultza esparteristaren ondorioz utzi zituenak. 1840an Gipuzkoako diputatu hautatua izan zen. Altxorraren kredituak aztertu, aitortu eta likidatzeko Batzordeko presidentea ere izan zen.
Kazetaritzak bere ordezkarien artean kontatu zion, eta Correo Nacional eta La Españaren erredakzioko kide izan zen, Euskal Herriko eskubide sekularren aldeko kanpaina hain irmoak sostengatu zituena.
Egaña Maria Cristina erreginaren aholkulari mina izan zen, eta oso ondo bete zuen bere Errege Etxeko intendente kargua. Errege ezteiak zirela eta, 1846an Karlos III.aren Gurutze Handiarekin kondekoratu zuen. Grazia eta Justizia ministroa izan zen 1846an eta Gobernazio ministroa 1853an. 1864an biziarteko senatari kargua eman zioten. Baina postu horiek guztiak eta Espainiako politika orokorrean bete zituen beste batzuk baino gehiago, uste zuen. Egañak bere seme-alaben artean kontatzeko ohorea duen herrialdearekin harreman zuzenena eta bereziena zutenak. Gorteko mandataria eta Arabako probintziako Gorteetako diputatua, ia etengabe, Bergarako hitzarmena egin zenetik, Erresumako senataria, Arabako Ermandadeko Ahaldun Nagusia eta probintziako aita, beti egon zen herrialde honen kausaren zerbitzura, bere ahots adierazgarriarekin, bere izaera adoretsuarekin, bere talentu argiarekin, bere heziketa sendoarekin, Foru Kodea sakonki ezagutuz eta bere esperientzia luzearekin.
Donostiako Udalak, 1891ko azaroaren 16an egindako bilkuran, Pedro de Egañak herrialdeko Foruen kausari, kale bati bere izena jartzea adostu zuen. D zinegotziak. Eduardo Egañak eskerrak eman zizkion zerga hau bere ahaidearen oroimenari ematea erabaki zuelako. Gasteizko Udalak ere, azaroaren 25eko akordioa betez, eskerrak eman zizkion Donostiakoari, hiri hartako seme hain ospetsu baten memoria ohoratzeagatik.
Erref. Serapio Mujika