Estatu-gizon gipuzkoarra, Seguran jaio zen 1683an eta Madrilen hil zen 1731ko urriaren 21ean. Orendain euskal kapare landatarraren eredua da, eta, idazkari-gaitasunez baliatuz, gizarte-hierarkiako postu gorenetara iristen da.
1707an bere jaioterrian ikusten dugu alkate, eta hurrengo urtean Yepesen, Gaztelako dama batekin ezkontzean. Madrilera joan zen, eta hiriburuko bizitza ekonomikoaren gune garrantzitsuenetan zebiltzan euskal asentista eta negoziatzaileekin harremanak izan zituen. Orendainek asko zor zion Grimaldori gorteko karrera distiratsuaren hasieran. Frogatuta dago, hala ere, Grimaldo jeloskor jarri zela bere aspaldiko babestuarengatik, eta konspiratu egin zuela. Luis I.aren konfiantzazko ministroa izan zen Estatuaren Bulego Unibertsaleko idazkaritzan bere erregealdi laburrean, eta bulego bereko ministro izaten jarraitu zuen, baita Haziendako ministro ere hura hil ondoren. 1725ean, Filipe V.a berriro errege izan zenean, Isabel Farnesiokoaren konfiantza osoa zuen, eta garrantzi handiko gaietan esku hartu zuen erabakitasunez.
Hasiera batean Ripperdá-ri lagundu zion, eta honen erokeriez gero beldurtu egin zen, bera izan zelarik hura pizteaz arduratu zena. 1728-1729 urteetan Vienarekiko izan zituen begikotasunak eta Ingalaterrarekiko izan zuen jokaera zehatzak, beharbada, Coxe historialari ingelesak bere baitan bulegoko langile mekaniko eta errutinazkoa besterik ez ikustearen arrazoia izan ziren, talentu eta duintasunik gabea, sarritan energi eta harikortasun frogak beteak eman zituela nabarmena izanik, garai konplexu eta zail batean gainera. 1725ean Bakearen Markes titulua lortu zuen eta 1729an Santiagoko zaldun abitua. Orendain izan zen Jauregiko Iratxoaren hats mingarriek irentsi zutenetako bat. Haren testua, biografiatuaren bizitzari buruzko beste zenbait xehetasunekin batera, JCBn ikus daiteke: Ordua... 465-488, 355-364.