Jayr al-Din pirata turkiarraren goitizena (1483-1546). 1533an Otomandar flotaren almirante izendatu zuten, eta horri esker Frantzisko I.a Frantziakoarekin aliantza egin zuen Espainiako Karlos V.aren aurkako gerretan. Garai hartan, Aljerretik Italiako kostalderainoko ur guztiak menperatzen zituen, eta 1533an Baja titulua jaso zuen Turko Handiarengandik. Horregatik, urte berean Konstantinoplara pasa zen bere esker ona adieraztera eta zazpi galeraz eta hamaika fuste eta galeotaz osatutako armada bat eraman zuen. Espedizio horretan, brisa indartsuari esker, gariz betetako bost ontzi bizkaitarrek ihes egin zioten, eta haien atzetik joan zen. 1534ko maiatzaren 28an, Barbarroja, Tunisiako erregea, Konstantinoplatik atera zen 52 galerarekin, Gallépolin zeudenak kontuan hartu gabe, 82 guztira. Armada hori Tunisiako portuan sartu zen. Enperadoreak Barbarrojaren aurka zuen proiektu bat zela eta, txosten bat egin zen Bizkaian eta Gipuzkoan erabilgarri zeuden ontzien xehetasunekin.
Azken honek bakarrik 6 galeoi, 35 nao, 23 karabela eta 8 zabra zituen, guztira 72 ontzi. Kanoietarako pilotak egiten zituztenen artetik Arrasateko Juan Ochoa de Iturbek denbora laburrean bost mila egiteko konpromisoa hartu zuen, eta Oñatiko Juan Perez de Unzuetak beste bost mila. Barbarrojako armada aipatutako 82 ontziek osatzen zuten, horietatik hiruk lanternak zituzten eta batek bere aro propioa zuen 170 kristau esklaboekin. Gainerakoak honako hauek ziren: Murad Aga kapitaina, Hassam Aga sardiniarra, Ragusa, Salarraez, Tavaco Reys, Cacha Diablo, Amsa Reys genovarra, Alcady Baly eta Haly Levan espainiarrak, Halchmat Setan napolitarra eta Radman greziarra. Bi ontzi bizkaitar zihoazen, Portuondoren semearena, 1530ean atxilotua, eta beste bat, artilleria gidatzeko hartua. Barbarrojako armadak 1.200 esklabo kristau zeramatzan guztira, Turkiako tripulazioaz gain. Gerra deklaratu ondoren, armada kristau handi bat -Espainia, Napoli, Aita Santuarena eta hainbat jaunarena- itsasoratu zen pirataren bila. Bizkaiko Jaurerritik bakarrik 23 karabelako armada bat etorri zen, bi mila gizon eta galeoi eder batekin.
Lehen lehorreratze kristaua ekainaren 15ean izan zen Kartagoko Lurmuturreko hondartzan eta 16an, Goletan, hura setiatzeko. Plaza uztailaren 14an hartu zen eta berarekin 86 Barbarroja nabe eta 400 kanoi hartu ziren. Uztailaren 20an Tunisia hartu eta soldaduskak arpilatu zuen, hiriko alkazarrean preso zeuden 20.000 esklabo kristau askatuz. Barbarrojak Aljerrera ihes egin zuen Tunisiako Erreinutik desjabetuta. Erreskatatutako gatibuen artean Portuondotarren ontziko tripulatzaileak zeuden. Goleta eta Tunisia hartu zituztenean, Miguel de Renteria eta bere seme Artieta kapitain leukeitiarra nabarmendu ziren, eta Goletara ontzi berberiskoek ura eramaten zuten kanala okupatzeko agindua jaso zuten, baina ez zuten lortu, galerek sakonera handia zutelako. Oiartzungo Tristan de Ugarte gipuzkoarra izan zen Gaztelako zutoihala Tunisiako harresietan iltzatu zuen lehena. Tristanez gain Pedro de Narria Mondragón hil zen eraso honetan, Arriarango Konpainiako alfereza. Ez zuen horregatik etsi Barbarrojak. Aljerren jarraitu zuen eta, ekintza garrantzitsu askoren artean, oraindik Balearrak arpilatu zituen eta 1543an Kataluniako kostaldeak.